16 november 2013 : Hermée (Oupeye) (50km)

Oupeye-Maastricht-Oupeye

organiserende club : La Godasse Oupeye : http://www.lagodasseoupeye.be

Toen ik samen met Patrick iets na halfacht vertrok vanuit de startzaal in Hermée, een deelgemeente van Oupeye, hing er een dikke mist en was de zichtbaarheid beperkt. Er waren reeds een 200-tal wandelaars voor ons gestart voor de tocht die ons tot in Maastricht zou brengen. Deze tocht werd in 1990 voor de eerste keer georganiseerd door de wandelclub uit Oupeye.
We stapten eerst in de richting van Visé. We bereikten de stad aan de Maas via Haccourt. We kregen er na 7km onze eerste stempel. Langs de linkeroever van De Maas stapten we naar Lixhe, een deelgemeente van Visé, gelegen tussen het Albertkanaal en de Maas. Daarna ging het verder tot Lanaye, waar er een 2de rustpost (13km) was. We staken de brug over het Albertkanaal over en stapten dan via een éénmanspad een bos in. Het ging nu steil omhoog tot we bij rotsen van kalksteen kwamen. We waren bij de Sint-Pietersberg, een heuvelplateau ten zuiden van Maastricht. Door de winning van kalksteen zijn hier uitgestrekte onderaardse kalksteengroeven ontstaan. Tenslotte kwamen we bij de bunkers van het fort van Eben-Emael :
http://www.fort-eben-emael.be/nl/ .
Een steile afdaling bracht ons opnieuw tot bij het Albertkanaal en uiteindelijk in Kanne, een deelgemeente van Riemst. Na het oversteken van het kanaal bereikten we de derde rustpost. We stapten hier ook onmiddellijk door en arriveerden weldra bij de Jeker (of Geer), een rivier die in Maastricht in de Maas uitmondt.
We wandelden voorbij de barokke Heilig-Grafkapel, volledig gebouwd in kalksteen en kwamen wat later bij het prachtige "Château Neercanne", het enige terrassenkasteel van Nederland.
Weldra bereikten we de eerste huizen van Maastricht en de 4de rustpost. We waren ongeveer halverwege de tocht. Daarna wandelden we door het Jekerpark en kwamen bij het buitengoed "Slavante". In het "Grand-café" namen we een uitgebreide pauze en aten en dronken iets. Vanop het terras kan men genieten van een prachtig panorama. Alleen was het spijtig dat de mist hardnekkig was en het uitzicht belemmerde.
Daarna daalden we af tot aan de Maas en liepen verder langs de oever tot Petit-Lanaye. Om terug in Kanne te komen, moesten we een steile helling over. Hier waren we eventjes het parkoers kwijt en moesten de organisatoren opbellen om opnieuw  het juiste pad te vinden. Na afloop hoorden we dat een overijverig clublid reeds begonnen was met de markering te verwijderen.
In Kanne werden we door de medewerkers getrakteerd op een jenever en wandelden daarna naar Eben-Emael en Wonck. We volgden voornamelijk het traject van de GR5 in het dal van de Jeker. Het was prachtig wandelen doorheen de mooie natuur. In Wonck was er nog een rustpost in de mergelgrotten.
De volgende etappe bracht ons in Heure-Le-Romain, een deelgemeente van Oupeye.
Op de terugweg naar Hermée werd het stilaan donker en ik moest mijn zaklamp bovenhalen. We arriveerden rond 17h30 en hadden genoten van een prachtige wandeltocht.


Mijn fotoreportage : Hermée 16 november 2013

Het parkoers : Parkoers Oupeye-Maastricht-Oupeye 2013