30 november 2013 : Lierde-Gontrode (GR-Stationsstapper) (40km)

We namen de trein vanuit Gontrode tot Lierde en stapten vandaar terug via de GR-paden terug naar Gontrode. We volgden eerst de streek GR-Vlaamse Ardennen en daarna de GR122 (Scheldeland : Hulst-Doornik).
Het eerste traject ging van Lierde tot Munkzwalm (Stationsstapper 3) : via Michelbeke, Sint-Goriks-Oudenhove en Roborst.
Vanuit Munkzwalm stapten we via Sint-Maria-Latem, Dikkelvenne, Baaigem, Munte en Moortsele terug naar Gontrode (Stationsstapper 2).

We stapten in het eerste deel doorheen de Vlaamse Ardennen en de mooie zwalmvallei met haar watermolens. Het landschap is hier erg gevarieerd en weidse panorama's wisselen af met bossen en riviervalleitjes. De paadjes lagen er erg beslijkt bij. In de Ijzerkotmolen (www.ijzerkotmolen.net) (langs de Zwalm tussen Munkzwalm en Sint-Maria-Latem) hielden we een wat langere stop.

 

In het tweede deel van de tocht wandelden we in het overgangsgebied tussen het vlakke Scheldelandschap en de Vlaamse Ardennen. Van Sint-Maria-Latem tot Dikkelvenne maakten we kennis met de brede riviervallei van de Schelde en stapten we langs een oude Schelde-arm.
In Munte pauzeerden we nog een laatste maal in de afspanning "Oud Munte". Het werd ondertussen stilaan donker. Daarna stapten we verder door het land van Rhode. Via Moortsele kwamen we uiteindelijk opnieuw in Gontrode.

Parkoers : ParkoersLierdeGontrode 30 november 2013

Parkoersbeschrijving RouteYou : RouteYou

Hier kun je mijn foto's bekijken : Foto's Lierde-Gontrode

Stationsstapper : GR en TreinTramBus

Grote Routepaden en TreinTramBus ontwikkelden samen de gids "Stationsstappers". In het boekje worden 8 wandeltochten aangeboden. Er wordt gewandeld van station naar station over de mooiste GR-paden en de tochten hebben een lengte van 15 tot 26 km.
Morgen zal ik samen met wandelgenoot Patrick volgende tochten combineren : Lierde-Munkzwalm en Munkzwalm-Gontrode. We nemen de trein in Gontrode tot Lierde en keren zo te voet terug : goed voor zowat 39 km. De route heb ik alvast op mijn Garmin opgeladen.

24 november 2013 : Bon-Secours (Adeps) (20km)

organisatie : Scouts et Guides Adultes

Vroeger woonde in het grensplaatsje Bon-Secours ene Fernand Bachelard, die tot in onze contreien beter gekend was als de "reus van Bon-Secours". Bovendien was het plaatsje bekend als bedevaartsoord. Daardoor was het oord een tiental jaren een ware toeristische trekpleister. Het massatoerisme is momenteel volledig verdwenen, alhoewel de basiliek op de heuvel toch wel heel imposant oogt.
Ik reed naar de deelgemeente van Peruwelz voor een tocht van 20km. De startplaats lag aan de rand van het Bois de Bon-Secours  De tocht startte meteen doorheen het mooie bos. Na een poosje bereikte ik het  Canal de Pommeroeul dat ik volgde tot Coron Lagache, een rij kleine identieke rijhuisjes die vroeger werden bewoond door de mijnwerkers.  In deze streek, het steenkoolbekken van Mons (de Borinage) werd gedolven naar het zwarte goud.
Daarna volgde ik een tijdje de vroegere spoorlijn L78A, die deel uitmaakt van het RAVel-netwerk (http://ravel.wallonie.be), tot ik een beetje verrassend bij een vroegere zandgroeve kwam. Deze groeve is nu een natuurgebied : la Grande Bruyère de Blaton. Wat later bereikte ik de dorpskom van Harchies, een deelgemeente van Bernissart. Terug in de velden zag ik een groep jagers die net terugkwamen van de jacht en uiteindelijk kwam ik in Bernissart bij de rue des Iguanodons. Hier werden in de ondergrond vanaf 1878 zo'n 22 volledige skeletten van Iguanodons opgegraven. In deze straat staat ook een bijzonder gebouw met "la machine à feu". Deze "vuurmachine" is eigenlijk een stoommachine die werd gebruikt om water uit de steenkoolmijnen naar boven te pompen waardoor men in de steelkoomijnen steeds dieper kon graven.
Een mooie passage door het Bois de Bon-Secours, pal op de grens met Frankrijk, bracht me terug tot aan de basiliek en het startpunt van de tocht.





Parkoers : Blaton-Harchies-Bernissart

Parkoers : Bon-Secours 24112013

Mijn fotoreportage : Bon-Secours 24 november 2013

Het verslag volgt.

23 november 2013 : Schorisse (24km)

Sint-Pieterstochten

wandelclub : Klavertje Vier (Wortegem-Petegem)

Schorisse is een deelgemeente van Maarkedal en ligt in het zuiden van Oost-Vlaanderen in de driehoek gevormd door Oudenaarde-Ronse-Brakel. Omer Wattez, schoolmeester en schrijver, en geboren en getogen in Schorisse bedacht voor zijn geboortestreek de naam "Vlaamse Ardennen". Aan de Sint-Pieterskerk van Schorisse start een wandelroute naar hem genoemd.
Toen we in het dorp aankwamen, was het reeds behoorlijk druk en het was wat zoeken naar een plaatsje om de wagen te parkeren.We schreven ons in voor het parkoers van 24km en startten nadat we een kop koffie hadden gedronken.
De Vlaamse Ardennen is een prachtige streek en het is er steeds aangenaam wandelen in het golvende landschap. De wandeltocht trok onder meer door het prachtige natuurgebied het Burreken (http://www.burreken.be/), dat gelegen is op de grens van Schorisse, Horebeke en Zegelsem. De paadjes lagen er heel modderig bij, maar de parkoersmeester had gezorgd voor een alternatief, verhard traject. Wij kozen voor de modder en werden beloond met een mooi stuk natuur.
Op de grens tussen Horebeke en Schorisse wandelden we voorbij de kapel van de Ronde van Vlaanderen. Op de rechtermuur van het bedehuis zijn de namen van alle winnaars van de Ronde van Vlaanderen in het graniet gebeiteld. Op de linkermuur pronkt een kleurrijke mozaïek van een wielrenner.  Op de "bergskes" van de Vlaamse Ardennen werd inderdaad heel wat wielergeschiedenis geschreven.
Wat later stapten we voorbij de herberg "moeder Stiene", die reeds sedert 1782 zou bestaan. We besloten om even te pauzeren en proefden er van een "Ename Cuvée Rouge". Wat later passeerden we ook nog de kasteelmolen, een watermolen gelegen langs de Maarkebeek.
In het café de "zullezitter" rustten we nog een tweede keer. De inwoners van Schorisse dragen reeds van oudsher de lapnaam van "zullezitter". Op het dorpsplein naast de kerk staat trouwens het beeld van een inwoner die in zijn deurgat op de "zulle" zit.
De stamgasten van het café vertelden ons fier dat volgend jaar de Ronde van Vlaanderen opnieuw door het dorp zal rijden. Het zal zeker opnieuw een hoogdag worden voor de inwoners van Schorisse.
We hadden een prachtige tocht gestapt in het mooie landschap van deze streek in het zuiden van Oost-Vlaanderen.


Fotoreportage : Schorisse 23 november 2013

Parkoers : Sint-Pieterstochten

16 november 2013 : Hermée (Oupeye) (50km)

Oupeye-Maastricht-Oupeye

organiserende club : La Godasse Oupeye : http://www.lagodasseoupeye.be

Toen ik samen met Patrick iets na halfacht vertrok vanuit de startzaal in Hermée, een deelgemeente van Oupeye, hing er een dikke mist en was de zichtbaarheid beperkt. Er waren reeds een 200-tal wandelaars voor ons gestart voor de tocht die ons tot in Maastricht zou brengen. Deze tocht werd in 1990 voor de eerste keer georganiseerd door de wandelclub uit Oupeye.
We stapten eerst in de richting van Visé. We bereikten de stad aan de Maas via Haccourt. We kregen er na 7km onze eerste stempel. Langs de linkeroever van De Maas stapten we naar Lixhe, een deelgemeente van Visé, gelegen tussen het Albertkanaal en de Maas. Daarna ging het verder tot Lanaye, waar er een 2de rustpost (13km) was. We staken de brug over het Albertkanaal over en stapten dan via een éénmanspad een bos in. Het ging nu steil omhoog tot we bij rotsen van kalksteen kwamen. We waren bij de Sint-Pietersberg, een heuvelplateau ten zuiden van Maastricht. Door de winning van kalksteen zijn hier uitgestrekte onderaardse kalksteengroeven ontstaan. Tenslotte kwamen we bij de bunkers van het fort van Eben-Emael :
http://www.fort-eben-emael.be/nl/ .
Een steile afdaling bracht ons opnieuw tot bij het Albertkanaal en uiteindelijk in Kanne, een deelgemeente van Riemst. Na het oversteken van het kanaal bereikten we de derde rustpost. We stapten hier ook onmiddellijk door en arriveerden weldra bij de Jeker (of Geer), een rivier die in Maastricht in de Maas uitmondt.
We wandelden voorbij de barokke Heilig-Grafkapel, volledig gebouwd in kalksteen en kwamen wat later bij het prachtige "Château Neercanne", het enige terrassenkasteel van Nederland.
Weldra bereikten we de eerste huizen van Maastricht en de 4de rustpost. We waren ongeveer halverwege de tocht. Daarna wandelden we door het Jekerpark en kwamen bij het buitengoed "Slavante". In het "Grand-café" namen we een uitgebreide pauze en aten en dronken iets. Vanop het terras kan men genieten van een prachtig panorama. Alleen was het spijtig dat de mist hardnekkig was en het uitzicht belemmerde.
Daarna daalden we af tot aan de Maas en liepen verder langs de oever tot Petit-Lanaye. Om terug in Kanne te komen, moesten we een steile helling over. Hier waren we eventjes het parkoers kwijt en moesten de organisatoren opbellen om opnieuw  het juiste pad te vinden. Na afloop hoorden we dat een overijverig clublid reeds begonnen was met de markering te verwijderen.
In Kanne werden we door de medewerkers getrakteerd op een jenever en wandelden daarna naar Eben-Emael en Wonck. We volgden voornamelijk het traject van de GR5 in het dal van de Jeker. Het was prachtig wandelen doorheen de mooie natuur. In Wonck was er nog een rustpost in de mergelgrotten.
De volgende etappe bracht ons in Heure-Le-Romain, een deelgemeente van Oupeye.
Op de terugweg naar Hermée werd het stilaan donker en ik moest mijn zaklamp bovenhalen. We arriveerden rond 17h30 en hadden genoten van een prachtige wandeltocht.


Mijn fotoreportage : Hermée 16 november 2013

Het parkoers : Parkoers Oupeye-Maastricht-Oupeye 2013

11 november 2013 : Menen (12km)

Menen wandelt.

Wandeltocht doorheen de grensstad.
Organisatie : wandelclub 12 uren van Lauwe : http://www.de12urenvanlauwe.be

De wandeltocht startte vanuit de cafetaria van het zwembad. Ik schreef me in voor de omloop van 12 km. Ongeveer halverwege was er een rustpost in de kantine van voetbalclub "Toekomst Menen" op de wijk "ons Dorp".

Ik doorkruiste eerst enkele woonwijken van Menen en stapte vervolgens richting Geluwe. Ik kwam zo terecht op de Komerenhoek, in de beekvallei van de Reutelbeek, ook wel Geluwebeek genoemd.

Deze vallei is een natuurgebied tussen Geluwe en Menen.

Van hieruit stapte ik terug in de richting van Menen tot ik na 6km de rustpost bereikte.

Na de controle stapte ik doorheen het Serge Bertenpark. Er staat een herdenkingssteen ter ere van deze missionaris, die in 1982 in Guatemala werd ontvoerd.

Wat verder kwam ik terug bij de Geluwebeek. Het vlonderpad langs de beek was gevaarlijk glad.

Uiteindelijk bereikte ik het centrum en via de Oude Leielaan kwam ik aan het Bois de Boulogne, het oudste stadspark van de stad. Ik wandelde wat later over de Blekerijvesting en een wandelpad boven op de vestingmuur. Van hieruit had ik een mooi zicht op de torens van het belfort en de Sint-Vedastuskerk. Tenslotte kwam ik bij de Sluizenkaai met de Oude sluizen en bij het zwembad, waar ik de tocht was gestart.



Hier kun je de foto's bekijken : Menen 11 november 2013

Parkoers : Parkoers Menen 11 november 2013



9 november 2013 : Rixensart (Euraudax) (50km)

Wandeltocht in Waals-Brabant vanuit Rixensart georganiseerd door Euraudax Waver.

Rixensart bevindt zich ten zuidoosten van Brussel, tussen Waterloo en Waver.
Luc Fraipont had 2 lussen van 25km voorbereid door het golvende landschap van de Brabantse Ardennen.
Raymond Benmohar leidde de groep van 40 wandelaars.
In de eerste lus hadden we een wagenrust in Céroux. Onderweg passeerden we de toren en boerderij van Moriensart. We stapten over heel wat onverharde paden, die door de overvloedige regen van de voorbije week "verzopen" en modderig waren. Luc liet ons ook de vele" holle" wegen en kasseiwegen van de streek verkennen.

 

 

Toen we na de 1e lus in het café "le Chalet" arriveerden, begroetten we Antoine, de voorzitter van Euraudax Belgiê. Dit was de laatste organisatie van Luc en Antoine bedankte Luc, namens Euraudax, voor de tochten die hij de voorbije jaren had georganiseerd.
Na de pauze stapten we naar het meer van Genval. Het meer is een toeristische trekpleister en ligt gedeeltelijk in Genval en gedeeltelijk in Overijse. Langs de oevers van het meer liggen heel wat restaurants en andere horeca-zaken.

Daarna stapten we naar La Hulpe. Na de wagenrust wandelden we door het mooie park van La Hulpe, het domein Solvay. We namen er foto's van het prachtige kasteel en stapten voorbij de gerenoveerde kasteelhoeve, waar de stichting Folon is gehuisvest. Hier kan men de kunstwerken van de Belgische kunstenaar Jean-Michel Folon bewonderen.

Ondertussen was het beginnen regenen en werd het langzaam donker. De fluohesjes werden aangetrokken en met de zaklamp in de hand trokken we verder.
Via Hannonsart trokken we naar Ohain.
In de bar van de tennisclub d'Odrimont hadden we nog een rust en stapten daarna terug naar Rixensart.
Deze tocht was de laatste organisatie van Luc en we bedankten hem dan ook na afloop voor de tocht.

Hier kun je de fotoreportage bekijken : Rixensart 10 november 2013

Meer informatie ivm euradax-wandelen kun je vinden op de site : http://euraudax-belgium.be/

3 november 2013 : Zillebeke (16km)

Curieuze wandeling

Wandeling ten zuiden van Ieper : Hill 60 en Palingbeek- Zillebekevijver en Verdronken Weide.

Patrick had zondag geen voetbalmatch en we waren samen naar Zillebeke gereden voor een wandeltocht georganiseerd door de Curieusstappers Westhoek (http://www.curieusstappers.be).
We dronken eerst een koffie, praatten wat met enkele bekenden en schreven ons in voor de omloop van 19km. Het parkoers bestond uit 2 lussen vanuit de startzaal OC 't Riet : een grote lus van 13km met rust in het bezoekerscentrum van de Palingbeek en een lus van een 6-tal kilometer rond Zillebeke-vijver en de Verdronken Weide.
We besloten om eerst de lus naar de Palingbeek te stappen en daarna de kleinere lus. Er stond een stevige wind en het voelde ook heel wat kouder aan dan de dag voordien. Bovendien had de weerman regenbuien voorspeld. Gelukkig was het nog steeds droog toen we startten.
We stapten voorbij de Sint-Katharinakerk, verlieten de dorpskom van het rustige dorpje en via de Zandvoordestraat ging het gestaag bergop tot op een hoogte van een 60-tal meter. We kwamen bij een monument ter herdenking van de slag om Mount Sorrel in 1916 door Canadese troepen. Bij het monument wapperde de nationale vlag van Canada. Aan onze linkerkant merkten we Hill 62 op.

Wat later stapten we door een drassige weide en bereikten de Gasthuisbossen. Een mooie, modderige dreef doorheen het bos bracht ons tot bij het gehucht Zwarteleen en wat later bereikten we Hill60.

Ondertussen hadden we de paraplu's boven gehaald want een regenbui trok over. We stapten opnieuw het bos in en passeerden de Caterpillar Crater, een enorme krater, een gevolg van de mijnenslag van juni 1917. Wat verder stelde Patrick vast dat hij zijn GSM niet meer bij zich had en we besloten om terug te lopen in de hoop het toestel terug te vinden.

We vroegen, helaas tevergeefs, meermaals aan de wandelaars die ons tegemoet stapten of ze de GSM niet hadden gevonden. Toen ik na een tijdje het GSM-nummer van Patrick opbelde, kreeg ik tot mijn verbazing de "vinder" van het toestel toch aan de lijn en de mevrouw beloofde dat zij het toestel in de startzaal zou afleveren.
Wijzelf besloten om dan maar helemaal terug te lopen naar Zillebeke, dat we bereikten na een 10-tal km, en we namen bij aankomst een korte pauze in het plaatselijke café.
Na de rustpauze stapten we nog de lus rond de vijver en de Verdronken Weide en hadden uiteindelijk 16km afgelegd. De GSM van Patrick lag ondertussen reeds bij de inschrijvingstafel, maar de "vinder" was reeds vertrokken.
Langs deze weg willen we haar toch bedanken.

Het werd inderdaad een "curieuze" wandeling.

Klik hier voor de foto's : Zillebeke 3 november 2013

.

2 november 2013 : Westrozebeke (23km)

Vredestocht met start in Westrozebeke.

Beschrijving van het parkoers :
deel 1 : naar het gehucht Vijfwegen, op de grens van Staden en Langemark-Poelkapelle. De controle was in het vroegere stationsgebouw;

 

deel 2 : lus richting Houthulst (munitiedepot) en een stuk richting Langemark op de vroegere spoorweg Torhout-Ieper (spoorlijn 63);

deel 3 : vanuit Vijfwegen terug naar Westrozebeke via het Polderbos;

deel 4 : een plaatselijke lus in Westrozebeke met o.a het Vijverbos.

Het werd een aangename en verrassende tocht door deze landelijke streek in het hart van West-Vlaanderen.
We wandelden voornamelijk via rustige en onverharde wegen doorheen de velden en de akkers, waarop nu heel wat bloemkolen, prei, wortelen en selder wordt geteeld. We passeerden ook heel wat tuinbouwbedrijven met uitgestrekte, glazen serres.

Mijn fotoreportage : Westrozebeke 2 november 2013